Oprócz tego, w pierwszej dobie należy: podtrzymywać głowę zwierzęcia pionowo, jeśli wymiotuje, aby się nie zakrztusiło cofającą się treścią, zadbać o to, żeby miska z wodą i jedzeniem znajdowała się na podwyższeniu. Dzięki temu pies będzie mógł zjeść mimo założonego kołnierza. Po usunięciu guza gruczołu mlekowego Piotr Ziętek lekarz 25 marca 2019. Splenektomia to zabieg całkowitego lub częściowego usunięcia śledziony. W przebiegu ciężkich urazów, chorób nowotworowych lub niektórych chorób zakaźnych dochodzi do uszkodzenia lub zaburzenia funkcji śledziony. Czasami jej usunięcie jest niezbędnym elementem terapii. przyczyny. Ale przeżywalność jest na wysokim poziomie i przy odpowiednim stylu życia i przyjmowaniu środków rozrzedzających krew, można bez większych komplikacji przeżyć z chorobą 14-25 lat w przypadku osób po 60. roku życia. U 3-10 procent chorych rozwija się ostra białaczka, a u 6 procent natomiast. Funkcje, jakie pełni trzustka, sugerują, że życie bez niej jest niemożliwe. Jednak tak nie jest. Można żyć bez trzustki, wymaga to jednak wyrzeczeń i przestawienia się na inne funkcjonowanie, bowiem konieczne jest stałe uzupełnianie substancji, których produkcja ustaje wraz z usunięciem trzustki z organizmu (w tym insuliny w . Śledziona - położenie, budowa, funkcje i choroby śledziony George Gvasalia/Unsplash Opublikowano: 14:10Aktualizacja: 16:22 Śledziona to narząd pełniący w organizmie funkcje odpornościowe. Znajduje się pod lewym żebrem, a jego wielkość zależna jest od stopnia wypełnienia krwią. Powiększenie śledziony, czyli tzw. splenomegalia, może pojawić się w przebiegu wielu chorób, w tym chorób zakaźnych, zapalenia wątroby i białaczki. Silny ból śledziony wskazuje na jej pęknięcie i konieczność usunięcia narządu. Budowa i położenie śledzionyFunkcje śledzionyChoroby śledzionyJak zbadać śledzionę?Czy można żyć bez śledziony? Śledziona to największy narząd limfatyczny. Położony jest wewnątrzotrzewnowo, między dziewiątym a jedenastym żebrem; przylega do żołądka i lewej nerki. Jeśli organizm jest zdrowy, nie ma możliwości palpacyjnego wyczucia, gdzie jest śledziona. Wymiary śledziony mogą być bardzo różne, zależą bowiem od stopnia wypełnienia narządu krwią. Przyjmuje się, iż śledziona ma zwykle wielkość zaciśniętej pięści (średnio 12 x 7 x 4 cm) i waży około 100-200 gramów. We wnęce śledziony znajdują się naczynia krwionośne (tętnica śledzionowa i żyła śledzionowa) oraz naczynia chłonne, węzły chłonne i ogon trzustki. Śledziona zbudowana jest z miazgi białej, którą stanowią limfocyty B i T, makrofagi, komórki plazmatyczne i komórki dendrytyczne oraz miazgi czerwonej gromadzącej komórki krwi, fibroblasty, limfocyty i makrofagi, mające zdolność do opłaszczania i niszczenia innych komórek. Choć śledziona jest zwykle narządem nieparzystym, zdarza się, że niektóre osoby posiadają dwie śledziony (a czasem nawet trzy lub cztery). Do wykrycia dodatkowej śledziony dochodzi zazwyczaj podczas badania ultrasonograficznego jamy brzusznej. Obecność drugiego narządu z reguły nie wywołuje żadnych objawów niepożądanych. W przestrzeni zakupowej HelloZdrowie znajdziesz produkty polecane przez naszą redakcję: Odporność, Good Aging Naturell Selen Organiczny 200 µg, 365 tabletek 73,00 zł Odporność Naturell Immuno Kids, 10 saszetek 14,99 zł Odporność Naturell Uromaxin + C, 60 tabletek 15,99 zł Zdrowie umysłu, Odporność, Good Aging, Energia, Beauty Wimin Zestaw z głębokim skupieniem, 30 saszetek 139,00 zł Odporność, Beauty Naturell Cynk Organiczny + C, 100 tabletek 12,99 zł Funkcje śledziony Śledziona nie jest narządem niezbędnym do życia, ale pełni w organizmie ważne role. Narząd ten odpowiada za: filtrację krwi – usuwanie z krążenia uszkodzonych krwinek czerwonych, leukocytów, trombocytów oraz mikroorganizmów, które przeniknęły do krwi, magazynowanie krwi i uwalnianie jej w razie potrzeb organizmu, np. w trakcie utraty krwi, wytwarzanie limfocytów i przeciwciał, które biorą udział w reakcjach odpornościowych organizmu w czasie trwania infekcji, produkowanie substancji wzmacniających odporność organizmu, wytwarzanie krwi w życiu płodowym (funkcja ta zanika po urodzeniu). Choroby śledziony W przebiegu niektórych chorób obserwuje się splenomegalię, czyli powiększenie śledziony. Zwiększenie wymiarów narządu może być związane z większą ilością zalegającej w nim krwi lub odkładaniem się substancji, których organizm nie potrafi metabolizować. Ponadto, do splenomegalii dochodzi podczas reakcji obronnej organizmu w odpowiedzi na obecne w nim patogeny. Powiększenie śledziony nie jest chorobą sama w sobie, lecz jednym z objawów choroby podstawowej. Nieprawidłowość ta powstaje na podłożu: chorób zakaźnych, w tym boreliozy, różyczki, cytomegalii, mononukleozy zakaźnej, toksoplazmozy lub malarii, anemii hemolitycznej: sferocytozy, talasemii, zapalenia wątroby, chorób spichrzeniowych: choroby Gauchera, Niemanna-Picka, mukopolisacharydoz, nadciśnienia wrotnego, białaczki, chłoniaków, chorób autoimmunologicznych – reumatologicznego zapalenia stawów (RZS), tocznia rumieniowatego układowego, sarkoidozy, małopłytkowości. Splenomegalia może być również skutkiem zaburzeń w obrębie samej śledziony, jednak jest to zjawisko stosunkowo rzadkie. Do powiększenia narządu dochodzi w wyniku zapalenia śledziony (splenitis), powstania torbieli, ropni oraz zmian nowotworowych i przerzutowych w obrębie narządu. Typowe objawy bólu śledziony to: ból zlokalizowany w górnej lewej części brzucha, uczucie pełności w jamie brzusznej, zmęczenie, nawracające nudności. Inne symptomy chorobowe mają związek z chorobą podstawową. O pęknięciu śledziony może świadczyć ogromny ból odczuwany w całym brzuchu, zawroty głowy, przyspieszenie akcji serca, uczucie dezorientacji. Uszkodzenie śledziony w większości przypadków jest wynikiem urazu doznanego podczas wypadku komunikacyjnego lub pobicia. Pęknięcie śledziony powoduje krwotok wewnętrzny, który jest stanem zagrożenia życia i wymaga pilnej interwencji lekarskiej. Jak zbadać śledzionę? Jakiekolwiek niepokojące objawy w obrębie jamy brzusznej powinny być wskazaniem do wizyty u lekarza. W pierwszej kolejności z pacjentem przeprowadzany jest szczegółowy wywiad uwzględniający objawy chorobowe oraz występowanie w rodzinie chorób, takich jak: niedokrwistość, krwawienia, choroby nowotworowe lub choroby hematologiczne. Badanie przedmiotowe uwzględnia ocenę wielkości śledziony oraz obecność powiększonych węzłów chłonnych. W razie konieczności wykonywana jest morfologia oraz inne badania laboratoryjne. Samą śledzionę można zbadać za pomocą badania ultrasonograficznego jamy brzusznej (USG). Dzięki temu badaniu obrazowemu możliwe jest określenie wielkości śledziony i pozostałych narządów znajdujących się w obrębie brzucha, a także dokonanie pomiaru przepływu krwi w naczyniach krwionośnych sąsiadujących z narządami. Czy można żyć bez śledziony? Doznany uraz śledziony, jej pękniecie lub obecność dużej torbieli (o średnicy co najmniej 10 cm) jest wskazaniem do usunięcia narządu – splenektomii. W większości przypadków zabieg wykonuje się laparoskopowo, a powikłania pooperacyjne występują u mniej niż 10 proc. pacjentów. Główne skutki uboczne splenektomii to krwawienia oraz zakażenia. Po resekcji, funkcję śledziony przejmują inne narządy. Krew filtrowana jest w wątrobie, a węzły chłonne odpowiadają za reakcje odpornościowe. Niestety w organizmie dochodzi do spadku odporności, ale bez śledziony można normalnie żyć. Co więcej, niektóre osoby rodzą się już bez śledziony. Zjawisko to nazywane jest asplenią. Śledziona nie jest niezbędnym narządem, dlatego jej resekcja nie wiąże się ze znaczącym pogorszeniem życia chorego. Przed operacją pacjent zostaje zaszczepiony przeciwko pneumokokom i bakteriom Haemophilus influenzae oraz Neisseria meningitidis. Chory musi poddawać się szczepieniom przypominającym co pięć lat. Skutkiem splenektomii może być zwiększenie liczby trombocytów. W takim przypadku chory powinien przyjmować kwas acetylosalicylowy. Bibliografia: Rashid S. A., Accessory spleen: prevalence and multidetector CT appearance. Malays. J. Med. Sci., 2014, 21, 4: 18–23. Bochenek A., Reicher M., Anatomia człowieka, tom II, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2012. Traczyk W., Fizjologia człowieka w zarysie, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007. Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Patrycja Nawojowska Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy „Wpojono nam, że trzeba dążyć do celu, nawet jeśli po drodze pojawiają się trudności”. Dlaczego tak trudno reagować na mobbing, mówi psycholożka Karolina Ołdak „Chcę wspierać kobiety i w jednym, i w drugim nieszczęściu”- mówi Kasia Morawska, zwolenniczka legalnej aborcji i dawczyni komórek jajowych Marysia Warych: „Ludzie myślą, że mamy dwa tryby: albo nie możemy wstać z łóżka, albo mamy halucynacje i słyszymy głosy. Tymczasem choroba afektywna dwubiegunowa ma różne oblicza” Chłopak żyjący w ciele dziewczyny: wątpię, żebym kiedykolwiek był w stanie stwierdzić, że czuję się kobietą, bo za długo czuję się mężczyzną fot. Adobe Stock Spis treści: Kiedy i dlaczego usuwa się trzustkę? Suplementacja po usunięciu trzustki Wycięcie trzustki – co trzeba wiedzieć? Kiedy i dlaczego usuwa się trzustkę? Trzustka to podłużny narząd umiejscowiony za żołądkiem, składający się z głowy, trzonu i ogna. Ma ok. 12-20 cm. Jest gruczołem trawiennym, który pozwala trawić tłuszcze, białka i węglowodany. Ale przede wszystkim odpowiada za wydzielanie insuliny, czyli hormonu, którego zadaniem jest transport glukozy do komórek i stabilizowanie poziomu cukru we krwi. Usunięcie trzustki, inaczej zabieg pankreatektomii, najczęściej wykonywane jest u pacjentów chorych na raka trzustki. Czasami usuwa się całą trzustkę, czasami tylko jej część wraz z dwunastnicą – w zależności od rozległości choroby. Stanem, który ewidentnie nakazuje wyciąć trzustkę, jest jej uraz (przebicie lub zmiażdżenie trzustki) i rak trzustki (komórki nowotworowe mogą ulegać rozsiewowi do innych narządów za pośrednictwem naczyń krwionośnych i limfatycznych). Usunięcie trzustki jest metodą rozważaną w przypadku przewlekłego zapalenia trzustki, dziedzicznego zapalenia trzustki, a także śródprzewodowego brodawkowatego nowotworu śluzowego. W przypadku niedrożności przewodów trzustki (np. zatkania kamieniem) stosuje się techniki operacyjne, które nie wymagają wycięcia całego narządu, a jedynie zoperowania samych przewodów. Trzustka - dlaczego tak mały narząd jest tak ważny? Funkcje, jakie pełni trzustka, sugerują, że życie bez niej jest niemożliwe. Jednak tak nie jest. Można żyć bez trzustki, wymaga to jednak wyrzeczeń i przestawienia się na inne funkcjonowanie, bowiem konieczne jest stałe uzupełnianie substancji, których produkcja ustaje wraz z usunięciem trzustki z organizmu (w tym insuliny w zastrzykach). Suplementacja po usunięciu trzustki: insulina i enzymy Najważniejszą kwestią po usunięciu trzustki jest uzupełnienie niedoborów substancji, które ona wytwarza. Pierwszą z nich jest insulina, czyli substancja pomagająca wchłaniać i dobrze wykorzystywać glukozę. Insulina może być przyjmowana przez pacjenta w podskórnych zastrzykach lub w pompach insulinowych. Metoda ta nie jest obca osobom chorym na cukrzycę, którzy mimo tego, że mają trzustkę, muszą uzupełniać niedobór insuliny. Druga ważna kwestia to uzupełnienie enzymów trawiennych. Dzięki dostępności syntetycznych preparatów, chory może przyjmować je w tabletkach doustnych. Nasze zapotrzebowanie na enzymy trzustkowe zmienia się wraz z szeregiem czynników. Należą do nich dieta, wiek, sposób życia czy aktywność fizyczna. Przeczytaj: Przeszczep trzustki w leczeniu cukrzycy Wycięcie trzustki – co trzeba wiedzieć? Zabieg wycięcia trzustki jest zawsze niezbędną koniecznością. Dzięki naturalnej regulacji hormonalnej własna trzustka (nawet jeśli chora), jest w stanie lepiej kontrolować popyt na określone składniki, niż sztuczne postępowanie przy jej braku. Ustalenie odpowiedniego leczenia po wycięciu trzustki jest niezmierne trudne i często zajmuje lekarzowi wiele czasu. Pacjent musi nauczyć się zwracać uwagę na własne reakcje podczas stosowania określonych leków i współpracować z lekarzem, w celu ustalenia optymalnych dawek i częstotliwości przyjmowania preparatów. Ponadto operacja usunięcia trzustki jest bardzo trudnym zabiegiem, niesie ze sobą duże ryzyko powikłań. Należy dodać, że operacja wycięcia trzustki często wykonywana jest za późno, gdyż jest to rozwiązanie ostateczne. Mimo wielu niedogodności, jakimi są regularne kontrole lekarskie oraz konieczność stałego przyjmowania leków, wycięcie trzustki w większości przypadków jest dla pacjentów swojego rodzaju wybawieniem od dolegliwości bólowych czy ryzyka wystąpienia przerzutów nowotworowych. Treść artykułu pierwotnie została opublikowana Więcej na temat trzustki:TRZUSTKA = objawy chorób, rak trzustki, ostre i przewlekłe zapalenieGdzie i jak boli trzustka, co ten ból oznaczaChora trzustka często daje mało charakterystyczne objawy - co do nich należy?Dbaj o trzustkę. Raz uszkodzona, nie da się zregenerować jak wątrobaTrzustka – dlaczego tak mały narząd jest tak ważny?Objawy chorej trzustki - 8 symptomów, które mogą zaniepokoić Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Mam buldoga angielskiego po operacji wycięcia śledziony. Ma słabe wyniki krwi: za dużo białych krwinek, za mało czerwonych, czyli anemia prawdopodobnie. Strasznie długo dochodzi do siebie po operacji, były komplikacje, teraz jest w kiepskiej formie. Ale od kilku dni zaczął normalnie jeść,a wcześniej nie jadł ok 20 dni-były tylko kroplówki. Czy jest jakaś specjalna dieta dl psów po takich przejściach? Pies ma 4 lata. Z góry dziękuję za pomoc, Marzena. data publikacji: 14:44, data aktualizacji: 15:20 ten tekst przeczytasz w 3 minuty 58-letnia kobieta nie żyje, a 48-letni mężczyzna stracił wszystkie cztery kończyny – oboje zarazili się bakterią Capnocytophaga canimorsus poprzez kontakt ze śliną psów. Naukowcy nie umieją wyjaśnić, dlaczego niektóre zdrowe osoby podatne są na zakażenie C. canimorsus. Bakteria dostać się może ze śliny psa do krwiobiegu człowieka poprzez ugryzienie, a także polizanie przez psa w miejscu, gdzie skóra jest uszkodzona. Baitong Sathitkun / Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Capnocytophaga canimorsus to Gram-ujemna bakteria występująca w gardłach większości psów i kotów. Dla zwierząt jest zupełnie nieszkodliwa, ale u ludzi może wywołać objawy chorobowe. Może, jest to jednak niezwykle rzadkie i dotyczy osób, których układ odpornościowy nie działa prawidłowo. Tak przynajmniej było do tej pory… Sharon Larson z Milwaukee w stanie Wisconsin zmarła w czerwcu br., po tym jak jej własny pies rasy Shih tzu lekko ugryzł ją w rękę. Kilkanaście dni później zachorował mieszkający w tej samej okolicy Greg Manteufel. Mężczyzna miał wcześniej kontakt z kilkoma psami, ale żaden go nie ugryzł. Aby uratować choremu życie, lekarze musieli amputować mu obie ręce i nogi. W we krwi obojga pacjentów znaleziono bakterię C. canimorsus. Wcześniej żadne z nich nie miało problemów z układem odpornościowym, ani innych czynników ryzyka rozwoju zakażenia, takich jak np. brak śledziony czy używanie narkotyków. Kiedy 19 czerwca Sharon Larson została ugryziona w dłoń przez swojego Shih Tzu, wyglądało to zupełnie niegroźnie. Ranka była niewiele większa niż ukłucie igłą. Nazajutrz kobieta poczuła się nieco osłabiona, a po kolejnej dobie nie była już w stanie samodzielnie utrzymać szklanki wody. Skarżyła się na silny ból brzucha i nóg. Mąż zawiózł ją do szpitala, gdzie stwierdzono ostrą niewydolność nerek. Choć pacjentka powiedziała o ugryzieniu przez psa, lekarze początkowo nie podejrzewali, że może to mieć jakiś związek z jej objawami. 22 czerwca wynik posiewu krwi wykazał obecność C. canimorsus. Stan chorej pogarszał się jednak błyskawicznie. Sepsa zabiła 58-latkę 23 czerwca, cztery dni od ugryzienia. Zdaniem prof. Williama Schaffnera z Vanderbilt University Medical Center w Nashville, obecnie naukowcy nie umieją wyjaśnić, dlaczego niektóre, najprawdopodobniej zupełnie zdrowe osoby podatne są na zakażenie C. canimorsus. Nie zawsze jest też jasne, jak bakteria dostała się ze śliny psa do krwiobiegu człowieka. Wiadomo, że może się to stać poprzez ugryzienie a także, kiedy pies poliże kogoś w miejsce, gdzie skóra jest uszkodzona (np. w małą rankę). Jednak w przypadku Grega Manteufela nic takiego nie miało miejsca. Mężczyzna pamięta, że tylko zwyczajnie głaskał psy – nie lizały go one i całą pewnością nie ugryzły. Prof. Schaffner podejrzewa, że bakterie znajdowały się na sierści zwierząt, a mężczyzna musiał bezpośrednio po pogłaskaniu psa dotknąć palcami swoich spojówek lub wnętrza jamy ustnej. Amerykańskie przepisy nie nakładają obowiązku raportowania zachorowań wywołanych C. canimorsus do CDC. Mimo to, w ubiegłym roku instytucja ta otrzymała 12 zgłoszeń o podobnych, choć nie tak tragicznych przypadkach. Źródło: NBC News ślina psa ślina kota bakterie w ślinie psa i kota Capnocytophaga canimorsus Obrzeżek gołębi. "Ma tak zjadliwą ślinę, że ukąszenie może skończyć się śmiercią" Kleszcze można spotkać nie tylko na łąkach, w lasach czy w parkach. Mogą skrywać się też na strychach, a nawet naszym balkonie —tak dzieje się w przypadku... Monika Mikołajska O czym świadczy gęsta ślina? Na co wskazuje gęsta ślina? Czy gęsta ślina może być objawem choroby? Jak poradzić sobie z problemem gęstej śliny? Do jakiego specjalisty należy się udać? Jakie... Lek. Anna Mitschke Koronawirus może wchodzić do organizmu także przez usta. To dlatego tracimy smak? Z badań naukowców wynika, że SARS CoV-2 może wnikać do organizmu za pośrednictwem jamy ustnej. Stamtąd wirus przenosić się może również na inne narządy. Badanie... Agnieszka Mazur-Puchała Co zrobić, kiedy uczula nas ślina komara? Latem komary są prawdziwym utrapieniem. Choć ich ugryzienie, poza uporczywym swędzeniem, nie robi nam większej krzywdy, niektóre osoby po kontakcie z owadem... KO Polscy naukowcy opracowali sztuczną ślinę Sztuczną ślinę, która ma pomagać pacjentom używającym np. protez czy mającym kłopoty z wydzielaniem naturalnej śliny, opatentowali naukowcy z Politechniki... Ślina nietoperzy cennym lekiem - rozrzedza krew ofiar udaru Ślina nietoperzy z rodziny wampirowatych - żywiących się krwią ptaków i ssaków - jest cennym lekiem przeciwudarowym. Zawiera substancję rozpuszczającą zakrzep... Badania krwi i śliny pomogą oceniać ryzyko wypalenia zawodowego Badania krwi oraz pomiar hormonu stresu w ślinie mogą pomóc typować osoby narażone na wypalenie zawodowe - wynika z pracy, którą publikuje pismo... Lek na raka ze śliny ryjówki Paraliżujący związek ze śliny północnoamerykańskiej ryjówki może pomóc w diagnozowaniu i leczeniu raka jajnika, raka piersi i raka prostaty - wynika z badań... Pierwszy doustny lek przeciwbólowy ze śliny morskiego ślimaka Doustny lek przeciwbólowy zawierający składnik śliny morskiego ślimaka opracowali naukowcy z Australii. Informację na ten temat zamieszcza tygodnik Chemical &... Badanie śliny pomoże wcześnie wykrywać raka trzustki Proste badanie śliny może pomóc wcześnie wykrywać raka trzustki, uważanego obecnie za najgroźniejszy nowotwór złośliwy - informuje pismo Gastroenterology.

ile żyje pies bez śledziony